Το παρακάτω δεν είναι δικό μου κείμενο, το βάζω εδώ για να το θυμάμαι !

εγώ έβρισα τον Κακλαμάνη
Επειδή οργανωμένος σε συμμορία με τουλάχιστον άλλους 300
Έκλεψε τα λεφτά για τα φάρμακα της μάνας μου και την άφησε να κλαίει
καθώς δυσκολεύεται να πάρει δώρα στα εγγόνια της.
Έκλεψε τα λεφτά για το τσιπουράκι -τάβλι του πατέρα μου.
Έκλεψε τα λεφτά για τα παπούτσια που χάζευε σε μια βιτρίνα η γυναίκα μου που πίστευε πως αφού κόψαμε ήδη την ταβέρνα , τα βιβλία και το σινεμά μπορούσε να τα πάρει.
Έκλεψε τη χαρά από μένα αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι αν του χρόνου θα έχω δουλειά , αν θα μπορώ να ταΐσω το σκύλο μου , αν θα μπορώ να πληρώσω το νερό που ποτίζω τα λουλούδια μου.
Έκλεψε τα λόγια απʼ το στόμα μου και δεν ξέρω τι να πω στο γιό μου όταν με ρωτάει γιατί είμαι συνεχώς θυμωμένος, γιατί δεν παίζω μαζί του πια , γιατί όλο όχι ακούει τώρα τελευταία κι αν είμαστε φτωχοί.
Όχι επειδή οι Κακλαμάνηδες με έβαλαν στα σκουπίδια (όχι ακόμη ) να ψάχνω για φαί , μα επειδή έκλεψαν το χαμόγελο απʼ όλους γύρω μου.

Και λίγα του είπα και λίγα του έκανα…